Een beter beheer van onze bodems
We zijn met steeds meer mensen hier op aarde. De vraag naar voedsel neemt daarom voortdurend toe. Voedselvoorziening is een grote uitdaging en klimaatverandering maakt het nog moeilijker. We moeten daarom anders denken om de landbouw effectief te ondersteunen en onze voedselzekerheid te waarborgen.
De bodem is de basis
40% van onze bodems op aarde worden gebruikt voor landbouw. Helaas worden deze bodems in toenemende mate bedreigd door droogte, zoutgehalte, erosie en verlies van voedingskwaliteit. Nucleaire technologie speelt een belangrijke rol bij het verbeteren van de bodemvruchtbaarheid en voedselzekerheid. Laboratoria van het Internationaal Atoomenergieagentschap (AEIA) voeren een reeks metingen uit met behulp van nucleaire technieken om klimaatvriendelijke werkwijzen te ontwikkelen. Deze nieuwe strategieën vergroten de veerkracht van de bodem tegen klimaateffecten, verhogen de productiviteit, bevorderen koolstofvastlegging in de bodem en verminderen de uitstoot van broeikasgassen door gebruik van landbouwgrond en veeteelt.
Bovendien versterken de IAEA-laboratoria de capaciteit van de Verenigde Naties om de impact van klimaatverandering en klimaatverandering op bodemerosie, bodemdegradatie en verzilting, en op klimaatverandering te beoordelen. uitputting van voedingsstoffen.
Betere landbouw, door de uitstoot van broeikasgassen te verminderen.
20% van de broeikasgasemissies, veroorzaakt door menselijke activiteit, komen uit de landbouw en hebben voornamelijk betrekking op koolstofdioxide (CO2) en stikstofoxide (N2O). Om deze uitstoot te verminderen, bieden de FAO en de IAEA boeren een opleiding in conserveringslandbouw: het behouden van plantenresten op het bodemoppervlak en het roteren van gewassen.
Deze methoden laten de bodem toe om meer koolstof te absorberen en emissies te verminderen. Met behulp van nucleaire technieken analyseren wetenschappers de isotopen van vrijgekomen koolstof en zuurstof. De resultaten geven hen een indicatie hoe deze koolstof in de bodem kunnen houden. Dit wordt koolstofsekwestratie genoemd.
En stikstofoxide? Het wordt op natuurlijke wijze in en door de bodem geproduceerd en vrijgegeven en het wordt ook in veel meststoffen aangetroffen. Met behulp van een neutronenvochtmeter kunnen wetenschappers de hoeveelheid stikstof meten die de plant van nature kan opnemen. Met deze gegevens kunnen ze de exacte hoeveelheid stikstof leveren die de installatie nodig heeft, de stikstofemissies in de atmosfeer verminderen en de hoeveelheid kunstmest die wordt gebruikt verminderen.
Meststoffen: minder is beter
Meststoffen zijn duur. Voor ontwikkelingslanden vertegenwoordigen ze enorme kosten. Om hun gebruik te rationaliseren, is het noodzakelijk om de optimale absorptie van de meststof door de plant te kunnen meten. Voor het uitvoeren van deze zeer nauwkeurige metingen is er maar één methode: het gebruik van isotopische tracers in de meststof. Het IAEA heeft een intensief onderzoeksprogramma ontwikkeld dat nu het gebruik van meststoffen in veel kleinere hoeveelheden mogelijk maakt.